Logo

Yayınlar

Politika Notları

Dijital Bağımlılık ve Eğitim: Sorunlar, Eğilimler ve Politika Önerileri

  • 21/02/2025


Dijital bağımlılık, öğrencilerin akademik başarısını, bilişsel gelişimini ve sosyal ilişkilerini olumsuz etkileyen giderek büyüyen bir sorundur. Eğitimde dijital teknolojiler önemli fırsatlar sunarken, bilinçsiz ve aşırı kullanım çeşitli riskler doğurmaktadır. Ancak, bu sorunla mücadelede eğitim sistemi paydaşları arasında etkin iş birliği sağlanamadığında, dijital bağımlılık derinleşmektedir. Dijital bağımlılık, öğrencilerin akademik başarısını, bilişsel gelişimini ve sosyal ilişkilerini olumsuz etkileyen giderek büyüyen bir sorundur. Eğitimde dijital teknolojiler önemli fırsatlar sunarken, bilinçsiz ve aşırı kullanım çeşitli riskler doğurmaktadır. Ancak, bu sorunla mücadelede eğitim sistemi paydaşları arasında etkin iş birliği sağlanamadığında, dijital bağımlılık derinleşmektedir. Hazırlanan politika notu, dijital bağımlılığın eğitim üzerindeki etkilerini analiz ederek, ebeveynler ile öğretmenlerin rollerini, öğrencilerin değişen teknoloji kullanım alışkanlıklarını ve eğitimde dijitalleşmenin fırsat ve risklerini ele almaktadır. Ayrıca, öğrencilerin bilinçli teknoloji kullanımını destekleyecek stratejiler ve öğretmenlerin bu süreçte nasıl daha etkin olabileceği incelenmektedir. Hazırlanan politika notu, dijital bağımlılığın eğitim üzerindeki etkilerini analiz ederek, ebeveynler ile öğretmenlerin rollerini, öğrencilerin değişen teknoloji kullanım alışkanlıklarını ve eğitimde dijitalleşmenin fırsat ve risklerini ele almaktadır. Ayrıca, öğrencilerin bilinçli teknoloji kullanımını destekleyecek stratejiler ve öğretmenlerin bu süreçte nasıl daha etkin olabileceği incelenmektedir. Bu politika notu, eğitimde dijital bağımlılığın getirdiği sorunları ve sunduğu fırsatları değerlendirerek, politika yapıcılara, öğretmenlere ve ebeveynlere somut çözüm önerileri sunmaktadır. Bu politika notu, eğitimde dijital bağımlılığın getirdiği sorunları ve sunduğu fırsatları değerlendirerek, politika yapıcılara, öğretmenlere ve ebeveynlere somut çözüm önerileri sunmaktadır. Dijital bağımlılık, öğrencilerin akademik başarısını, bilişsel gelişimini ve sosyal ilişkilerini olumsuz etkileyen giderek büyüyen bir sorundur. Eğitimde dijital teknolojiler önemli fırsatlar sunarken, bilinçsiz ve aşırı kullanım çeşitli riskler doğurmaktadır. Ancak, bu sorunla mücadelede eğitim sistemi paydaşları arasında etkin iş birliği sağlanamadığında, dijital bağımlılık derinleşmektedir.  Hazırlanan politika notu, dijital bağımlılığın eğitim üzerindeki etkilerini analiz ederek, ebeveynler ile öğretmenlerin rollerini, öğrencilerin değişen teknoloji kullanım alışkanlıklarını ve eğitimde dijitalleşmenin fırsat ve risklerini ele almaktadır. Ayrıca, öğrencilerin bilinçli teknoloji kullanımını destekleyecek stratejiler ve öğretmenlerin bu süreçte nasıl daha etkin olabileceği incelenmektedir.  Bu politika notu, eğitimde dijital bağımlılığın getirdiği sorunları ve sunduğu fırsatları değerlendirerek, politika yapıcılara, öğretmenlere ve ebeveynlere somut çözüm önerileri sunmaktadır.

Diğer Raporlar

IV. İstanbul Eğitim Konferansı Sonuç Raporu

  • 28/01/2025


Bu yıl “Eğitimi Yeniden Tasarlamak: 21. Yüzyıl Becerileri” temasıyla gerçekleşen IV. İstanbul Eğitim Konferansı, eğitimin birey ve toplum üzerindeki etkilerini yeniden düşünmeye davet eden bir tartışma platformu sundu. Konferansta, bireysel yeteneklerin geliştirilmesi ve toplumsal kalkınmaya katkı sağlanması için analitik düşünme, yaratıcı problem çözme ve sosyal-duygusal beceriler gibi 21. yüzyıl becerilerinin eğitim süreçlerine entegrasyonunun önemi tartışıldı. Konferansın önemli vurguları arasında, eğitimin yalnızca akademik başarı odaklı bir süreç olmaktan çıkıp öğrencilerin etik değerler, dayanıklılık ve aidiyet duygularını geliştiren bir yapıya dönüşmesi gerektiği yer aldı. Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli’nin bu dönüşümdeki yol haritası, öğrencilerin bireysel potansiyellerini keşfetmelerini ve toplumun farklı alanlarına katkı sağlayabilecek çok yönlü bireyler olarak yetişmelerini hedefleyen bir vizyonla detaylandırıldı. IV. İstanbul Eğitim Konferansı Sonuç Raporu, eğitimin bireysel potansiyeli ortaya çıkaran ve toplumsal adaleti destekleyen bir yapıya dönüşmesi için kapsamlı öneriler sunuyor. Bu yıl “Eğitimi Yeniden Tasarlamak: 21. Yüzyıl Becerileri” temasıyla gerçekleşen IV. İstanbul Eğitim Konferansı, eğitimin birey ve toplum üzerindeki etkilerini yeniden düşünmeye davet eden bir tartışma platformu sundu. Konferansta, bireysel yeteneklerin geliştirilmesi ve toplumsal kalkınmaya katkı sağlanması için analitik düşünme, yaratıcı problem çözme ve sosyal-duygusal beceriler gibi 21. yüzyıl becerilerinin eğitim süreçlerine entegrasyonunun önemi tartışıldı. Konferansın önemli vurguları arasında, eğitimin yalnızca akademik başarı odaklı bir süreç olmaktan çıkıp öğrencilerin etik değerler, dayanıklılık ve aidiyet duygularını geliştiren bir yapıya dönüşmesi gerektiği yer aldı. Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli’nin bu dönüşümdeki yol haritası, öğrencilerin bireysel potansiyellerini keşfetmelerini ve toplumun farklı alanlarına katkı sağlayabilecek çok yönlü bireyler olarak yetişmelerini hedefleyen bir vizyonla detaylandırıldı. IV. İstanbul Eğitim Konferansı Sonuç Raporu, eğitimin bireysel potansiyeli ortaya çıkaran ve toplumsal adaleti destekleyen bir yapıya dönüşmesi için kapsamlı öneriler sunuyor.

Politika Notları

Türkiye’de Zorunlu Eğitimde Yabancı Dil Öğretimi

  • 23/01/2025


Türkiye’de yabancı dil eğitimi, örgün eğitimde önemli bir öncelik olarak ele alınmakta ve bu alanda çeşitli iyileştirme çalışmaları sürdürülmektedir. Ancak, sürecin tüm paydaşları arasında etkin işbirliğinin sağlanamaması, istenen öğrenim çıktılarına ulaşılmasını zorlaştırmaktadır. Hazırlanan politika notu, bu mevcut durumu verilerle analiz ederek, dijital çağın dil eğitimine etkilerini, değişen öğrenci profilleri ile öğretmenlerin uyumunu ve ölçme-değerlendirme süreçlerinin verimliliğini ele almaktadır. Ayrıca, uzun süreli yabancı dil eğitimine rağmen öğrencilerin hedeflenen dil seviyelerine ulaşamamasının sebeplerini de incelemektedir. Bu durumun paydaşlar arası etkileşim ve teknolojinin etkin kullanımı ile çözülebileceği vurgulanmaktadır. Teknolojik araçların kullanımı, öğretim ve değerlendirme süreçlerini güçlendirebilirken, öğretmenlerin mesleki gelişim süreçlerinin zenginleştirilmesi de eğitimdeki başarının artırılmasına katkı sağlayacaktır. Bu politika notu, dil eğitimindeki mevcut sorunları ve fırsatları dikkate alarak, politika yapıcılara ve eğitimcilere somut çözüm önerileri sunmayı amaçlamaktadır.  Türkiye’de yabancı dil eğitimi, örgün eğitimde önemli bir öncelik olarak ele alınmakta ve bu alanda çeşitli iyileştirme çalışmaları sürdürülmektedir. Ancak, sürecin tüm paydaşları arasında etkin işbirliğinin sağlanamaması, istenen öğrenim çıktılarına ulaşılmasını zorlaştırmaktadır. Türkiye’de yabancı dil eğitimi, örgün eğitimde önemli bir öncelik olarak ele alınmakta ve bu alanda çeşitli iyileştirme çalışmaları sürdürülmektedir. Ancak, sürecin tüm paydaşları arasında etkin işbirliğinin sağlanamaması, istenen öğrenim çıktılarına ulaşılmasını zorlaştırmaktadır. Hazırlanan politika notu, bu mevcut durumu verilerle analiz ederek, dijital çağın dil eğitimine etkilerini, değişen öğrenci profilleri ile öğretmenlerin uyumunu ve ölçme-değerlendirme süreçlerinin verimliliğini ele almaktadır. Ayrıca, uzun süreli yabancı dil eğitimine rağmen öğrencilerin hedeflenen dil seviyelerine ulaşamamasının sebeplerini de incelemektedir. Hazırlanan politika notu, bu mevcut durumu verilerle analiz ederek, dijital çağın dil eğitimine etkilerini, değişen öğrenci profilleri ile öğretmenlerin uyumunu ve ölçme-değerlendirme süreçlerinin verimliliğini ele almaktadır. Ayrıca, uzun süreli yabancı dil eğitimine rağmen öğrencilerin hedeflenen dil seviyelerine ulaşamamasının sebeplerini de incelemektedir. Bu durumun paydaşlar arası etkileşim ve teknolojinin etkin kullanımı ile çözülebileceği vurgulanmaktadır. Teknolojik araçların kullanımı, öğretim ve değerlendirme süreçlerini güçlendirebilirken, öğretmenlerin mesleki gelişim süreçlerinin zenginleştirilmesi de eğitimdeki başarının artırılmasına katkı sağlayacaktır. Bu durumun paydaşlar arası etkileşim ve teknolojinin etkin kullanımı ile çözülebileceği vurgulanmaktadır. Teknolojik araçların kullanımı, öğretim ve değerlendirme süreçlerini güçlendirebilirken, öğretmenlerin mesleki gelişim süreçlerinin zenginleştirilmesi de eğitimdeki başarının artırılmasına katkı sağlayacaktır. Bu politika notu, dil eğitimindeki mevcut sorunları ve fırsatları dikkate alarak, politika yapıcılara ve eğitimcilere somut çözüm önerileri sunmayı amaçlamaktadır.  Bu politika notu, dil eğitimindeki mevcut sorunları ve fırsatları dikkate alarak, politika yapıcılara ve eğitimcilere somut çözüm önerileri sunmayı amaçlamaktadır. 

Analiz Raporları

Türkiye Eğitim Sisteminde Sosyal-Duygusal Öğrenme

  • 22/08/2024


Türkiye Eğitim Sisteminde Sosyal-Duygusal Öğrenme   Öğrenmeyi kolaylaştırma, davranış problemlerini azaltma, yeniliklere uyum, değişen istihdam taleplerine yanıt verme, dezavantajlı öğrencileri destekleme gibi sağladığı çok boyutlu faydalar ile sosyal ve duygusal beceriler, çocukların akademik performanslarını ve hayat boyu öğrenmelerini geliştirmede kritik role sahiptir. Bu becerileri güçlü olan öğrencilerin sosyal bağlantılarını daha kolay kurabildiği ve sürdürebildiği, zorluklarla daha kolay başa çıkabildiği, öğrenmeye daha hazır olduğu görülmektedir. Son yıllarda, okullarda zorbalık, uyum sorunları, madde kullanımı, kontrolsüz teknoloji kullanımındaki artışlar, salgın, deprem gibi biyolojik ve doğal afetler; öğrencilerin duygusal refahını, kişiler arası etkileşimlerini, sosyal uyumlarını etkileyerek stres ve kaygı düzeylerini artırmaktadır. Bu sorunlarla baş etmeyi kolaylaştıran sosyal ve duygusal becerilerin önemi daha da belirgin hale gelmiş; sosyal duygusal gelişim, artık, çocukların eğitiminin ve başarılı okul reformu çabalarının temel bir parçası olarak kabul görmeye başlamıştır. Sosyal-duygusal becerilerin güçlü olması, öğrencilerin yalnızca akademik becerilerini değil, aynı zamanda dayanıklılık, özdenetim ve sosyal farkındalık gibi sosyal ve duygusal becerilerini de artırmaktadır. Bu bağlamda, erken çocukluk yıllarından itibaren sosyal-duygusal becerilerin geliştirilmesi ve bu gelişimin planlı ölçme ve değerlendirme faaliyetleriyle takip edilmesi önemlidir. Bu çalışmayla da dünyada ve Türkiye’de sosyal-duygusal öğrenmeye yönelik uygulamalar, sosyal-duygusal becerilere yönelik ölçme ve değerlendirme konuları veriler ışığında ele alınarak temel ihtiyaç alanlarının belirlenmesi ve bu doğrultuda öneriler sunulması amaçlanmıştır. Türkiye Eğitim Sisteminde Sosyal-Duygusal Öğrenme    Öğrenmeyi kolaylaştırma, davranış problemlerini azaltma, yeniliklere uyum, değişen istihdam taleplerine yanıt verme, dezavantajlı öğrencileri destekleme gibi sağladığı çok boyutlu faydalar ile sosyal ve duygusal beceriler, çocukların akademik performanslarını ve hayat boyu öğrenmelerini geliştirmede kritik role sahiptir. Bu becerileri güçlü olan öğrencilerin sosyal bağlantılarını daha kolay kurabildiği ve sürdürebildiği, zorluklarla daha kolay başa çıkabildiği, öğrenmeye daha hazır olduğu görülmektedir. Son yıllarda, okullarda zorbalık, uyum sorunları, madde kullanımı, kontrolsüz teknoloji kullanımındaki artışlar, salgın, deprem gibi biyolojik ve doğal afetler; öğrencilerin duygusal refahını, kişiler arası etkileşimlerini, sosyal uyumlarını etkileyerek stres ve kaygı düzeylerini artırmaktadır. Bu sorunlarla baş etmeyi kolaylaştıran sosyal ve duygusal becerilerin önemi daha da belirgin hale gelmiş; sosyal duygusal gelişim, artık, çocukların eğitiminin ve başarılı okul reformu çabalarının temel bir parçası olarak kabul görmeye başlamıştır. Sosyal-duygusal becerilerin güçlü olması, öğrencilerin yalnızca akademik becerilerini değil, aynı zamanda dayanıklılık, özdenetim ve sosyal farkındalık gibi sosyal ve duygusal becerilerini de artırmaktadır. Bu bağlamda, erken çocukluk yıllarından itibaren sosyal-duygusal becerilerin geliştirilmesi ve bu gelişimin planlı ölçme ve değerlendirme faaliyetleriyle takip edilmesi önemlidir. Bu çalışmayla da dünyada ve Türkiye’de sosyal-duygusal öğrenmeye yönelik uygulamalar, sosyal-duygusal becerilere yönelik ölçme ve değerlendirme konuları veriler ışığında ele alınarak temel ihtiyaç alanlarının belirlenmesi ve bu doğrultuda öneriler sunulması amaçlanmıştır. Öğrenmeyi kolaylaştırma, davranış problemlerini azaltma, yeniliklere uyum, değişen istihdam taleplerine yanıt verme, dezavantajlı öğrencileri destekleme gibi sağladığı çok boyutlu faydalar ile sosyal ve duygusal beceriler, çocukların akademik performanslarını ve hayat boyu öğrenmelerini geliştirmede kritik role sahiptir. Bu becerileri güçlü olan öğrencilerin sosyal bağlantılarını daha kolay kurabildiği ve sürdürebildiği, zorluklarla daha kolay başa çıkabildiği, öğrenmeye daha hazır olduğu görülmektedir. Son yıllarda, okullarda zorbalık, uyum sorunları, madde kullanımı, kontrolsüz teknoloji kullanımındaki artışlar, salgın, deprem gibi biyolojik ve doğal afetler; öğrencilerin duygusal refahını, kişiler arası etkileşimlerini, sosyal uyumlarını etkileyerek stres ve kaygı düzeylerini artırmaktadır. Bu sorunlarla baş etmeyi kolaylaştıran sosyal ve duygusal becerilerin önemi daha da belirgin hale gelmiş; sosyal duygusal gelişim, artık, çocukların eğitiminin ve başarılı okul reformu çabalarının temel bir parçası olarak kabul görmeye başlamıştır. Sosyal-duygusal becerilerin güçlü olması, öğrencilerin yalnızca akademik becerilerini değil, aynı zamanda dayanıklılık, özdenetim ve sosyal farkındalık gibi sosyal ve duygusal becerilerini de artırmaktadır. Bu bağlamda, erken çocukluk yıllarından itibaren sosyal-duygusal becerilerin geliştirilmesi ve bu gelişimin planlı ölçme ve değerlendirme faaliyetleriyle takip edilmesi önemlidir. Bu çalışmayla da dünyada ve Türkiye’de sosyal-duygusal öğrenmeye yönelik uygulamalar, sosyal-duygusal becerilere yönelik ölçme ve değerlendirme konuları veriler ışığında ele alınarak temel ihtiyaç alanlarının belirlenmesi ve bu doğrultuda öneriler sunulması amaçlanmıştır.

Politika Notları

Milli Eğitim Akademisi ve Öğretmen Yetiştirme Sürecinin Dönüşümü

  • 30/07/2024


Türkiye’de öğretmen yetiştirme süreçleriyle ilgili eğitim politikalarının gündemindeki güncel tartışma konularından biri, Milli Eğitim Akademisi’nin (MEA) kurulmasıdır. Yeni yürürlülüğe giren MEA, eğitim dünyasında hem potansiyel getirileri hem de olası zorluklarıyla dikkat çekmektedir. Bu rapor, Türkiye’nin sürdürülebilir bir eğitim sistemi oluşturma hedefi doğrultusunda kurduğu MEA’ları avantaj ve dezavantajlarıyla değerlendirmektedir. Öğretmen yetiştirme, her ülkenin eğitim politikalarının temel taşlarından biridir ve kültürel, politik ve toplumsal dinamiklerle şekillenir. Bu raporda, MEA’nın kurulmasıyla ilgili en güncel literatür değerlendirilmiş, akademinin Türkiye eğitimine getirebileceği katkılar analiz edilmiştir. Ayrıca, farklı ülkelerdeki başarılı eğitim modellerine de değinilerek, MEA’nın oluşum sürecinde karşılaşılabilecek olası zorluklar tartışılmıştır. Bu değerlendirmelerden yola çıkarak, politika yapıcılara yönelik öneriler sunulmuş ve MEA’nın Türkiye’de öğretmen yetiştirme süreçlerinde sağlayabileceği yenilikler ile sürdürülebilirliğe katkıları üzerine düşünceler paylaşılmıştır. Bu çalışma, Türkiye’de öğretmen yetiştirme sistemini yeniden şekillendirebilecek önemli bir adım olan MEA’nın eğitim politikaları ve uygulamaları üzerindeki potansiyel etkilerini anlamaya yönelik detaylı bir analiz ve çözüm önerileri ortaya koymaktadır. Türkiye’de öğretmen yetiştirme süreçleriyle ilgili eğitim politikalarının gündemindeki güncel tartışma konularından biri, Milli Eğitim Akademisi’nin (MEA) kurulmasıdır. Yeni yürürlülüğe giren MEA, eğitim dünyasında hem potansiyel getirileri hem de olası zorluklarıyla dikkat çekmektedir. Bu rapor, Türkiye’nin sürdürülebilir bir eğitim sistemi oluşturma hedefi doğrultusunda kurduğu MEA’ları avantaj ve dezavantajlarıyla değerlendirmektedir. Öğretmen yetiştirme, her ülkenin eğitim politikalarının temel taşlarından biridir ve kültürel, politik ve toplumsal dinamiklerle şekillenir. Bu raporda, MEA’nın kurulmasıyla ilgili en güncel literatür değerlendirilmiş, akademinin Türkiye eğitimine getirebileceği katkılar analiz edilmiştir. Ayrıca, farklı ülkelerdeki başarılı eğitim modellerine de değinilerek, MEA’nın oluşum sürecinde karşılaşılabilecek olası zorluklar tartışılmıştır. Bu değerlendirmelerden yola çıkarak, politika yapıcılara yönelik öneriler sunulmuş ve MEA’nın Türkiye’de öğretmen yetiştirme süreçlerinde sağlayabileceği yenilikler ile sürdürülebilirliğe katkıları üzerine düşünceler paylaşılmıştır. Bu çalışma, Türkiye’de öğretmen yetiştirme sistemini yeniden şekillendirebilecek önemli bir adım olan MEA’nın eğitim politikaları ve uygulamaları üzerindeki potansiyel etkilerini anlamaya yönelik detaylı bir analiz ve çözüm önerileri ortaya koymaktadır.

En Çok Okunan Yayınlar

Eğitim İzleme Raporu 2024
  • 24/04/2025
İstanbul 39: İlçelerin Sosyoekonomik Görünümü
  • 28/02/2025
Kamu Maliyesi
  • 26/06/2025
III. Sivil Toplum Zirvesi Sonuç Raporu
  • 29/04/2025

Popüler Etiketler