- YAYINLAR
- Türkiye’nin Suriye Politikasına Dair Yeni Öneriler
Türkiye’nin Suriye Politikasına Dair Yeni Öneriler
2011 Mart’ında Suriye’de başlayan rejim karşıtı gösteriler, bölge tarihinin en kanlı iktidar mücadelesine sahne olmaktadır. Baas Partisi’nin iktidarı ele geçirdiği 1963’te başlayan ve 1970’te Hafız el-Esed iktidarıyla pekişen siyasal katılım ve özgürlükleri baskı ve zor araçları yoluyla kısıtlama stratejisi toplumda uzun yıllar boyunca büyük bir travmaya yol açmıştı.
Bölgede başlayan demokratikleşme dalgasının da etkisiyle Suriye halkı Beşşar el-Esed rejiminin gitmesi yönünde bir irade ortaya koymuş lakin bu durum iktidarın halka verdiği sert tepkiyle asimetrik bir saldırı savaşına dönüşmüştür. Muhaliflerin barışçıl taleplerine karşı rejimin dış destekli müdahalesi Suriye’deki krizin bir türlü çözülmesine müsaade etmemiştir. En uzun sınır komşusu Suriye’de rejimin halkına yönelik uyguladığı sistematik katliamlara sessiz kalmayan Türkiye, başlangıçtan itibaren halk iradesinin yanında olmuş ve gerekli reformların yapılmayacağını idrak ettiği andan itibaren de Şam yönetimiyle bütün ilişkisini kesmiştir. Daha sonraki süreçte Esed rejiminin yıkılması ve demokratik bir yönetimin kurulması için uluslararası alanda ciddi faaliyetler içine giren Türk hükümeti, sahada ilk yıllarda yeteri kadar varlık gösteremediği için sürece hâkim olamamıştır.
Fırat Kalkanı Operasyonu ile yeni bir paradigma benimseyen Ankara, hem askeri varlığıyla sahada olduğunun mesajını verirken aynı zamanda olayların başında beri temel aktör konumundaki Rusya ve İran’la masaya oturarak muhaliflerin garantörü konumunda krizin çözümüne dair yeni bir pozisyon edinmiştir. 2011 Mart’ından itibaren ilk defa bu kadar güçlü bir yönlendirici etkiye sahip olan Türkiye, gelinen noktada Rusya ve İran’la birlikte Suriye krizini çözüme kavuşturacak ana aktör konumuna gelmiştir. Bu bağlamda çalışma Türkiye’nin Suriye krizine yönelik ne tür politikalar geliştirmesi gerektiğine dair önerilerden oluşmaktadır.
Metinde olayların başlangıcından itibaren Ankara’nın izlediği siyasetin genel bir tahlilinin yapılmasının ardından bundan sonraki sürece dair çeşitli öngörüler sunulmaktadır.